روی پله های کافه بغلت خواهم کرد
روی لب های تو یک غنچه گل خواهم کاشت
و در این بهبوهه باز
شرم و حیا را داری
که درونت میریزد
و صدایت ارام
زمزمه کردی گویی:
برویم .
من انجا هزار بار بیشتر عاشقت خواهم شد
نگهت خواهم کرد تا انتهای مسیر
قدم خواهی زد در برابرم
و من عمر دوباره میگیرم از خرامیدنت
مگر میشوددوستت نداشت ؟
مگر میشود نفس نکشید؟
چون نفسی که می آیی
و چون هوای مطبوع بهاری
به گمانم خدا تنها دلیلش از افرینش تو
معبود شدنت برای من بود
میخواست ایمان بنده اش را با فرشته ای محک بزند
من باخته ام
ولی خوب میدانم خدا هم راضیست
از امتحانی که پس داده ام.
چون
مشروط عاشق به از مقبول سنگیست»
درباره این سایت